అవతార రహస్యము:
ఈ అధ్యాయం ప్రారంభంలో శ్రీకృష్ణుడు చెబుతాడు – ఈ జ్ఞానము నిత్యమైనది, అజ్ఞాతానికి ప్రతీకారముగా ఉండేది. మొదటిగా దీనిని సూర్యదేవుడైన వివస్వాన్‌కు నేనిచ్చాను, ఆ తర్వాత అది మనవుడైన వైవస్వతమనుహుకూ, అటుపిమ్మట రాజర్షులకు ఇంతటి పరమ జ్ఞానం అందించబడిందని చెప్పబడింది. కానీ కాలాంతరంలో ఈ జ్ఞానము నశించి పోయింది. ఇప్పుడు అదే నిత్య జ్ఞానమును మళ్ళీ అర్జునునికి చెప్పడం జరుగుతోంది.
అవతార రహస్యాన్ని వివరించేటప్పుడు శ్రీకృష్ణుడు తన దివ్య స్వరూపాన్ని తెలియజేస్తాడు. మనుషులు పుట్టి చనిపోతారు కానీ శ్రీకృష్ణుడు స్వయంగా ఆవిర్భవించేది తన ఇచ్ఛ ప్రకారము మాత్రమే. ధర్మ స్థాపన కోసం, అధర్మ నాశనార్థం, సద్జన రక్షణార్థం కాలక్రమంలో ఆయన అవతరిస్తాడు. ఇది భగవద్గీతలో అత్యంత ప్రసిద్ధమైన సిద్ధాంతం – యదా యదా హి ధర్మస్య గ్లానిః భవతి భారత...
జ్ఞానము యొక్క ప్రాముఖ్యత:
ఈ అధ్యాయంలో శ్రీకృష్ణుడు జ్ఞానానికి ఎంతో ప్రాముఖ్యత ఇస్తాడు. జ్ఞానం ద్వారానే మానవుడు మోక్షానికి చేరగలడని చెప్పబడింది. జ్ఞానము దివ్యమైనది, శుద్ధమైనది, మనస్సును మలినతల నుండి శుభ్రము చేయగలది. "అజ్ఞానము" అనే అంధకారాన్ని తొలగించి "సత్య జ్ఞానము" అనే వెలుగును ప్రసరించే సాధనంగా జ్ఞానాన్ని వివరించాడు.
అతడు చెబుతున్నది: "బ్రహ్మ జ్ఞానం" అనే దివ్యమైన జ్ఞానాన్ని పొందినవాడు, జనన మరణాల బంధనాల నుండి విడిపోతాడు. అతను బాహ్య ప్రపంచాన్ని, దేహాన్ని తానికాదు అనే జ్ఞానం ద్వారా అహంకారాన్ని విడిచిపెట్టగలడు.
కర్మ మరియు జ్ఞాన సంబంధము:
ఈ అధ్యాయంలో శ్రీకృష్ణుడు కర్మ మరియు జ్ఞానము మధ్య సంబంధాన్ని స్పష్టంగా వివరించాడు. కర్మ యోగి – జ్ఞాన యోగి అనే భేదం లేదు. కానీ జ్ఞానం కలిగిన కర్మ యోగి అత్యున్నత స్థితికి చేరతాడు. జ్ఞానం లేని కర్మలు బంధనమును కలిగిస్తాయి. కానీ జ్ఞానంతో కూడిన కర్మలు శుద్ధమైనవిగా మారి మానవుని విముక్తి వైపు నడిపిస్తాయి.
ఇక్కడ ఒక ముఖ్యమైన సిద్ధాంతం: "బ్రహ్మార్పణం బ్రహ్మ హవిః..." – అంటే యజ్ఞములో ఉపయోగించే వస్తువు బ్రహ్మమే, ఆ అర్పణం కూడా బ్రహ్మమే, అర్పణకర్త కూడా బ్రహ్మమే. జ్ఞానముతో యజ్ఞము చేసేవాడు అన్ని కార్యాలను బ్రహ్మతో ఏకముగా చూస్తాడు. ఇది అఖిల విశ్వములోని ఏకత్వ భావనను ప్రతిబింబిస్తుంది.
గురువు యొక్క ప్రాముఖ్యత:
జ్ఞానాన్ని పొందటానికి గురువు అనుసరణ అత్యంత అవసరమని ఈ అధ్యాయంలో చెప్పబడింది. ‘‘తద్విద్ధి ప్రణిపాతేన పరిప్రశ్నేన సేవయా’’ – శిష్యుడు వినయపూర్వకంగా గురువును ఆశ్రయించి, ప్రశ్నలతో పరిజ్ఞానాన్ని సంపాదించాలి. గురువు అనేవాడు శాస్త్రజ్ఞుడు, బ్రహ్మ నిష్ఠుడు, అనుభవజ్ఞుడు కావాలి. ఈ దిశగా ఆధ్యాత్మిక శిక్షణ ప్రారంభమవుతుంది.
జ్ఞాన యజ్ఞం (తపస్సు):
ఇందులో అనేక రకాల తపస్సులను లేదా యజ్ఞాల్ని వివరిస్తాడు శ్రీకృష్ణుడు. వాటిలో ముఖ్యమైనది "జ్ఞాన యజ్ఞము". ఇది ధైర్యముగా చెబుతుంది – అన్ని తపస్సులకన్నా గొప్పది జ్ఞాన తపస్సు. జ్ఞానం అనే అగ్ని అజ్ఞానాన్ని కాల్చివేస్తుంది. ఈ అగ్ని శాశ్వతమైనది, శుద్ధమైనది, మానవుని ఆత్మజ్ఞానానికి మార్గదర్శకమవుతుంది.
జ్ఞానినిఅ లక్షణాలు:
జ్ఞానిని గురించి భగవద్గీత నాల్గవ అధ్యాయంలో గొప్పగా చెబుతుంది. జ్ఞానిని చుట్టూ జరిగే పరిణామాలు అతనిని ప్రభావితం చేయవు. అతడు మానసిక స్థితిలో స్థిరతను కలిగి ఉంటాడు. అతనికి అన్నిటిలో బ్రహ్మను చూసే దృష్టి ఉంటుంది. సుఖ దుఃఖాలకు అతీతంగా, సమభావంతో జీవించే స్థితిని సాధిస్తాడు.
జ్ఞాన ఫలితాలు:
జ్ఞానాన్ని పొందినవాడు సంశయాన్ని విడచేస్తాడు. అజ్ఞానమనే అంధకారాన్ని పోగొట్టతాడు. అతనికి భయం ఉండదు, అతని ఆత్మ శుద్ధమౌతుంది. ఇలాంటి స్థితిలో ఉన్నవాడు ధర్మ మార్గాన్ని అనుసరించి మోక్షం పొందతాడు. జ్ఞాన మాధ్యమంగా కర్మ బంధాల నుండి విముక్తి పొందడం గీతా సిద్ధాంతంలోని ఒక అగ్రతర అంశం.
ముగింపు సందేశం:
ఈ అధ్యాయానికి ముగింపు వాక్యం ఎంతో ప్రేరణాత్మకంగా ఉంటుంది: ‘‘అజ్ఞానం వలన కలిగే సంశయాన్ని తూర్పారించాలని, జ్ఞానమైన ఖడ్గంతో దానిని నశింపచేయాల’’ని శ్రీకృష్ణుడు అర్జునుని చెబుతాడు. "ఉత్తిష్ఠ", అని పిలుస్తాడు – అంటే లెచ్చు! శోకాన్ని విడిచిపెట్టి, జ్ఞానంతో కర్మను కొనసాగించు!
సారాంశంగా:
భగవద్గీత నాల్గవ అధ్యాయములో:
* శ్రీకృష్ణుడు తన అవతార రహస్యాన్ని వెల్లడిస్తాడు
* జ్ఞాన సాధన యొక్క ప్రాముఖ్యతను వివరిస్తాడు
* గురువు ద్వారా జ్ఞానాన్ని సంపాదించాలి అని సూచిస్తాడు
* జ్ఞానంతో కూడిన కర్మలే విముక్తికి మార్గమని చెబుతాడు
* జ్ఞానం అజ్ఞానాన్ని నశింపచేసే అగ్ని అని వివరిస్తాడు
* జ్ఞాన తపస్సు అన్నింటికన్నా శ్రేష్ఠమని తేల్చుతాడు
ఈ అధ్యాయం భగవద్గీతలోని మధురతతో కూడిన తత్త్వ జ్ఞానానికి మూలాధారముగా ఉంటుంది. ఇది చదివే ప్రతి ఒక్కరికి ఆధ్యాత్మిక మేధస్సు, జ్ఞానవైభవం, కర్మ సత్యం, మరియు మోక్ష మార్గం గురించి స్పష్టతను కలిగిస్తుంది.
0 కామెంట్‌లు