"స్థితప్రజ్ఞుడు" అనే పదం భగవద్గీతలో రెండవ అధ్యాయంలో వస్తుంది. "స్థిత" అంటే స్థిరమైన, "ప్రజ్ఞ" అంటే జ్ఞానం లేదా అవగాహన. అందువల్ల, "స్థితప్రజ్ఞుడు" అంటే ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానంలో స్థిరపడినవాడు అని అర్థం.
శ్రీకృష్ణుడు అర్జునునికి యోగ మార్గాన్ని వివరించేటప్పుడు, ఆ మార్గంలో చివరి స్థాయికి చేరినవారిని "స్థితప్రజ్ఞుడు" అని సంబోధించాడు. ఆయన మనసు ఎటువంటి పరిస్థితులలోనూ కదలకుండా, ఆనందం–దుఃఖం రెండింటికీ సమానంగా నిలబడే స్థితికి చేరుకుంటాడు.
శ్రీకృష్ణుడు అర్జునునికి యోగ మార్గాన్ని వివరించేటప్పుడు, ఆ మార్గంలో చివరి స్థాయికి చేరినవారిని "స్థితప్రజ్ఞుడు" అని సంబోధించాడు. ఆయన మనసు ఎటువంటి పరిస్థితులలోనూ కదలకుండా, ఆనందం–దుఃఖం రెండింటికీ సమానంగా నిలబడే స్థితికి చేరుకుంటాడు.
స్థితప్రజ్ఞుని ప్రధాన లక్షణాలు
భగవద్గీత (2.55–72 శ్లోకాలు) ప్రకారం స్థితప్రజ్ఞుని లక్షణాలు ఇలా ఉన్నాయి:
1. సుఖదుఃఖ సమత్వం
- సుఖం వచ్చినప్పుడు ఉప్పొంగిపోవడము, దుఃఖం వచ్చినప్పుడు కుంగిపోవడము — ఇవి సాధారణ మనుషుల స్వభావాలు.
- కానీ స్థితప్రజ్ఞుడు ఈ రెండు స్థితుల్లోనూ సమానంగా ఉంటాడు.
- అతనికి సుఖం వచ్చినా, దుఃఖం వచ్చినా ఆత్మలో ప్రశాంతత ఉంటుంది.
- శ్లోకం: "దుఃఖేష్వనుద్విగ్నమనాః సుఖేషు విగతస్పృహః" (గీత 2.56 >
2. రాగ–ద్వేషరహితుడు
- రాగం అంటే అధిక ఆసక్తి, ద్వేషం అంటే విరక్తి కాదు, కానీ అసహనం.
- స్థితప్రజ్ఞుడు ఎవరిపట్లా, ఏ వస్తువుపట్లా అసహనం లేదా అధిక మమకారం కలిగించడు.
- ఇది అతని ఆత్మ జ్ఞానం వల్ల సాధ్యమవుతుంది, ఎందుకంటే అతడు బాహ్య వస్తువులు శాశ్వతం కాదని తెలుసుకున్నాడు.
3. ఇంద్రియనిగ్రహం
- మనసు, జ్ఞానేంద్రియాలు, కర్మేంద్రియాలు — ఇవి నియంత్రణలో ఉంటాయి.
- ఇంద్రియాలు ఏదైనా వస్తువు వైపు ఆకర్షించినా, అతడు తన వివేకంతో నియంత్రించగలడు.
4. మోహరాహిత్యం
- మోహం అంటే అజ్ఞానం వల్ల కలిగే భ్రమ.
- స్థితప్రజ్ఞుడు వస్తువుల నిజ స్వరూపాన్ని తెలుసుకొని మోహానికి లోనుకాడు.
- అతనికి అన్ని వస్తువులలో ఒకే చైతన్యం కనిపిస్తుంది.
5. కామరాహిత్యం
- కోరికలు మనసును అశాంతిగా చేస్తాయి.
- స్థితప్రజ్ఞుడు తన కర్మలు ఫలాల కోసం చేయడు.
- కోరికలన్నీ ఆత్మజ్ఞానంతో క్రమంగా నివృత్తి అవుతాయి.
- శ్లోకం: "విహాయ కామాన్ యః సర్వాన్ పుమాంశ్చరతి నిఃస్పృహః" (గీత 2.71)
6. ప్రశాంత మనసు
- అలల లేని సరస్సు లాగా అతని మనసు స్థిరంగా, ప్రశాంతంగా ఉంటుంది.
- ఆ ప్రశాంతతలోనే నిజమైన ఆనందం ఉంటుంది.
- ఆత్మజ్ఞానం, భక్తి, ధ్యానం ఈ స్థితిని కాపాడుతాయి.
7. ఆత్మలో ఆనందం
- స్థితప్రజ్ఞుడు ఆనందం కోసం బాహ్య వస్తువులను ఆశ్రయించడు.
- అతను తనలోనే ఆనందాన్ని అనుభవిస్తాడు — దీనినే ఆత్మరామ స్థితి అంటారు.
స్తితప్రజ్ఞుని జీవన విధానం
- స్వధర్మానుసారం కర్మాచరణం: తన విధి, తన కర్తవ్యాన్ని ఫలాసక్తి లేకుండా చేయడం.
- ప్రజ్ఞ స్థిరత్వం: ఎటువంటి బాహ్య ప్రభావం వచ్చినా మానసిక సమత్వాన్ని కాపాడటం.
- ఆత్మకేంద్రిత జీవనం: బాహ్య అనుభవాలకంటే ఆత్మసాక్షాత్కారం ప్రధానమని గ్రహించడం.
- లోకహిత దృష్టి: తన వ్యక్తిగత లాభం కంటే సమాజానికి మేలుచేయాలన్న సంకల్పం.
స్థితప్రజ్ఞుడు కావడానికి మార్గాలు
- ధ్యానం – మనసును ఆత్మలో నిలుపుకోవడం.
- వివేకం – శాశ్వత–అశాశ్వతాన్ని గుర్తించడం.
- వైరాగ్యం – అనిత్యమైన వాటి నుండి మమకారం తొలగించడం.
- శ్రద్ధ మరియు భక్తి – దైవ విశ్వాసం మరియు గురువు పట్ల శ్రద్ధ.
- కర్మయోగం – ఫలాసక్తి లేకుండా కర్తవ్యాన్ని నిర్వర్తించడం.
ముగింపు
స్థితప్రజ్ఞుడు అనేది కేవలం యోధుడో లేదా తపస్వి మాత్రమే కాదు; ఏ వ్యక్తీ తన ఆలోచనలను నియంత్రించి, కోరికలు, ద్వేషం, భయం, మోహం నుండి విముక్తి పొంది, సుఖ–దుఃఖ సమత్వం కాపాడగలిగితే అతడే స్థితప్రజ్ఞుడు.
భగవద్గీతలో శ్రీకృష్ణుడు చెప్పిన ఈ గుణాలు మన అందరికీ సాధ్యమే — మనసును శాంతపరచడం, ఇంద్రియాలను నియంత్రించడం, ఆత్మజ్ఞానాన్ని అభివృద్ధి చేయడం ద్వారా మనం కూడా స్థితప్రజ్ఞ స్థితికి చేరవచ్చు.
కృష్ణం వందే జగద్గురుమ్
0 కామెంట్లు