1. ఇంద్రియ సుఖాల స్వభావం
ఇంద్రియాలు అనగా మన కళ్ళు, చెవులు, ముక్కు, నాలుక, చర్మం. ఇవి మనకు బాహ్య ప్రపంచాన్ని అనుభవించే ద్వారాలు. కళ్ళతో మనం అందమైన దృశ్యాలను చూసి ఆనందిస్తాము, నాలుకతో రుచికరమైన భోజనం తిని సంతోషిస్తాము, చెవులతో మధురమైన సంగీతాన్ని విని ఆనందిస్తాము. ఈ అనుభవాలు తాత్కాలికంగా సంతోషాన్ని కలిగిస్తాయి. కానీ వాటి ఆనందం అశాశ్వతం.
ఉదాహరణకు :
* రుచికరమైన భోజనం తింటే కాసేపు ఆనందం కలుగుతుంది, కానీ తిన్న తర్వాత మళ్ళీ ఆకలి వస్తుంది.
* మధురమైన సంగీతం వింటే సుఖం కలుగుతుంది, కానీ పాట ఆగిపోగానే ఆ ఆనందం కూడా తగ్గిపోతుంది.
* అందమైన దృశ్యం చూసి మంత్రముగ్ధులం అవుతాము, కానీ కాలక్రమంలో ఆ జ్ఞాపకం కూడా మసకబారుతుంది.
అందువల్ల ఇంద్రియాల ద్వారా పొందే సుఖం తాత్కాలికం మాత్రమే. అది వస్తువుపైన ఆధారపడి ఉంటుంది. వస్తువు లేదా పరిస్థితి లేకపోతే ఆ సుఖం కూడా ఉండదు.
2. ఇంద్రియ సుఖాలకు బంధన స్వభావం
భగవద్గీత 5వ అధ్యాయం చెప్పే ముఖ్యమైన సూత్రం ఏమిటంటే, ఇంద్రియ సుఖాలకు మనసు అలవాటు పడితే అది బంధనంగా మారుతుంది.
* మరిన్ని సుఖాలు పొందాలనే కోరిక పెరుగుతుంది.
* ఆశలు నెరవేరకపోతే నిరాశ, కోపం, అసహనం వస్తాయి.
* కొంతకాలం ఆ సుఖాన్ని పొందినా, అది కరిగిపోవడం వల్ల మళ్ళీ అసంతృప్తి కలుగుతుంది.
అంటే, ఇంద్రియ సుఖాలు మనసుకు శాంతి ఇవ్వవు. అవి అనిశ్చితి మరియు అస్థిరత కలిగిస్తాయి. కాబట్టి వాటిని నిజమైన ఆనందం అని చెప్పలేం.
3. నిజమైన ఆనందం లక్షణాలు
భగవద్గీత ప్రకారం నిజమైన ఆనందం బాహ్య వస్తువులపై ఆధారపడదు. అది మన అంతరాత్మ నుండి ఉద్భవిస్తుంది.
నిజమైన ఆనందానికి కొన్ని ముఖ్యమైన లక్షణాలు:
శాశ్వతత్వం : అది ఒకసారి లభిస్తే మళ్ళీ నశించదు.
ఆశ్రయరహితం : అది వస్తువులు, వ్యక్తులు, పరిస్థితులపై ఆధారపడదు.
శాంతి : ఆ ఆనందం మనసుకు ప్రశాంతతను ఇస్తుంది, కలతను కాదు.
ఆత్మసంబంధితము : అది మన ఆత్మను, బ్రహ్మాన్ని అనుభవించే స్థితి నుండి ఉద్భవిస్తుంది.
4. భగవద్గీతలో శాశ్వతానందం మూలం
5వ అధ్యాయం స్పష్టంగా చెబుతుంది. నిజమైన ఆనందం యోగి, జ్ఞాని, భక్తునికి మాత్రమే లభిస్తుంది. ఎందుకంటే వారు కర్మఫలాన్ని వదిలి భగవంతునికి సమర్పిస్తారు.
యోగి : కర్మను కర్తవ్యంగా చేస్తాడు, ఫలంపై ఆసక్తి చూపడు.
జ్ఞాని : శరీరాన్ని, ఇంద్రియాలను తాత్కాలికమని తెలుసుకుని, ఆత్మను శాశ్వతమని గ్రహిస్తాడు.
భక్తుడు : ప్రతి కర్మను భగవంతునికి అర్పిస్తూ, ఆయనలో ఏకత్వాన్ని పొందుతాడు.
ఈ స్థితిలో ఉండే వాడికి ఇంద్రియ సుఖాలు అవసరం ఉండవు, ఎందుకంటే అతను ఆత్మానందం లో స్థిరంగా ఉంటాడు.
5. ఆత్మానందం – అంతరాత్మ సుఖం
భగవద్గీతలో చెప్పబడిన ఆత్మానందం అనేది మన లోపలే దాగి ఉన్న పరమ సత్యాన్ని తెలుసుకోవడం. మనం శరీరము కాదు, మనసు కాదు, బుద్ధి కాదు – మనం శాశ్వతమైన ఆత్మమని గ్రహించినప్పుడు కలిగే ఆనందమే నిజమైనది.
* ఈ ఆనందం బయటి పరిస్థితుల వల్ల ప్రభావితం కాదని గ్రహిస్తే మనిషి దుఃఖం, సుఖం రెండింటినీ సమానంగా చూస్తాడు.
* ఈ ఆనందం అనుభవించే వాడు ఎటువంటి ఆత్మగౌరవం కోల్పోకుండా, ఇతరుల మీద ఆధారపడకుండా జీవిస్తాడు.
6. కర్మయోగం ద్వారా ఆనందం సాధన
5వ అధ్యాయం ప్రధానంగా కర్మయోగాన్ని వివరించేది. కర్మ చేయడం తప్పదని, కానీ కర్మఫలాన్ని వదలడం ద్వారానే మనసుకు శాంతి వస్తుందని చెప్పింది.
* కర్తవ్యాన్ని చేస్తూ, ఫలాన్ని భగవంతునికి అర్పించినప్పుడు మనసు స్వచ్ఛమవుతుంది.
* అలా స్వచ్ఛమైన మనసులోనే ఆత్మానందం ప్రతిబింబిస్తుంది.
* ఈ స్థితిలో ఇంద్రియ సుఖాలపై ఆకర్షణ ఉండదు, ఎందుకంటే మనసు లోపలి ఆనందాన్ని ఆస్వాదిస్తుంది.
7. ఉదాహరణతో వివరణ
ఒక చిన్నపిల్ల ఆటబొమ్మ కోసం ఏడుస్తుంది. ఆ బొమ్మ ఇచ్చిన వెంటనే ఆనందిస్తుంది, కానీ అది పాడైపోయిన వెంటనే మళ్ళీ బాధపడుతుంది. ఇది ఇంద్రియ సుఖం.
కానీ అదే పిల్లకూ ప్రేమ, భద్రత, తల్లిదండ్రుల స్నేహం దొరికితే ఆ బంధం శాశ్వత ఆనందాన్ని ఇస్తుంది. ఇది **ఆత్మానందం**తో పోల్చవచ్చు. భౌతిక వస్తువులు క్షణిక సుఖాన్ని ఇస్తే, ఆత్మసంబంధిత అనుభూతి మాత్రం శాశ్వత ఆనందాన్ని ఇస్తుంది.
8. భగవద్గీత బోధనం సారాంశం
ఇంద్రియ సుఖాలు తాత్కాలికం అవి వస్తువుపై ఆధారపడతాయి. ఆత్మానందమే శాశ్వతం అది మన లోపలే దాగి ఉంది. కర్మఫలత్యాగం ద్వారానే మనసు శాంతి పొందుతుంది. యోగి, జ్ఞాని, భక్తుడు నిజమైన ఆనందాన్ని అనుభవిస్తారు. బ్రహ్మనిర్వాణం స్థితిలో జీవించే వాడు, జీవితం లోకసంబంధమైన కలతలతో ప్రభావితం కానివాడవుతాడు.ముగింపు
భగవద్గీత 5వ అధ్యాయం మనకు నేర్పిన గొప్ప పాఠం ఏమిటంటే. సత్యమైన ఆనందం బాహ్య ప్రపంచంలో లభించదు. అది ఇంద్రియ సుఖాలలో ఉండదు. నిజమైన ఆనందం మన లోపలి ఆత్మతో, బ్రహ్మంతో కలయికలోనే ఉంది. కర్మఫలాన్ని త్యజించి, సమబుద్ధితో జీవించి, భగవంతునికి సమర్పణతో ఉన్నవారే ఆ శాశ్వత ఆనందాన్ని పొందగలరు.
ఇంద్రియ సుఖాలు కేవలం మాయమాత్రం, అవి కరిగిపోతాయి. కానీ ఆత్మానందం అమరమైనది, శాంతిమయమైనది, శాశ్వతమైనది.
0 కామెంట్‌లు