వేదాలను పక్కన పెట్టి, కేవలం శ్రద్ధతో పూజ చేసే వారు ఏ స్థితిని పొందుతారు?

మన సనాతన ధర్మములో వేదాలు పరమ ప్రామాణ్య గ్రంథాలుగా, జ్ఞానానికి మూలంగా పరిగణించబడతాయి. ధర్మం, ఆచారం, యజ్ఞం, పూజ మొదలైనవి వేదసూత్రాల ఆధారంగా నిర్ణయించబడ్డాయి. అయితే ప్రతి ఒక్కరికీ వేదపఠనం లేదా వేదవిద్య అందుబాటులో ఉండకపోవచ్చు. అటువంటి వారు శ్రద్ధతో, భక్తితో, మనసు శుద్ధితో నామ స్మరణ చేసినప్పుడు, పూజ చేసినప్పుడు వారు ఎటువంటి ఫలితాన్ని పొందుతారో తెలుసుకోవడం ఒక ముఖ్యమైన ఆధ్యాత్మిక ప్రశ్న.

1. వేదాలకు అతీతమైన భక్తి శక్తి

వేదాలు భగవద్గీతలో "అపౌరుషేయ"మైన జ్ఞానంగా చెప్పబడ్డాయి. అయినప్పటికీ, గీతలో శ్రీకృష్ణుడు స్పష్టంగా తెలిపాడు – వేదాలను అధ్యయనం చేయలేకపోయినా, హృదయపూర్వకమైన శ్రద్ధ, భక్తి అత్యంత మముఖ్యము .
"పత్రం పుష్పం ఫలం తోయం యో మే భక్త్యా ప్రయచ్ఛతి" - భగవద్గీత 9.26 అనే శ్లోకం ప్రకారం ఒక సాధారణ ఆకూ, పువ్వూ, ఫలమూ, నీళ్లూ నిజమైన భక్తితో సమర్పిస్తే భగవంతుడు ఆనందంగా స్వీకరిస్తాడు.
అందువల్ల వేదజ్ఞానం లేకపోయినా, భక్తితో సమర్పించిన పూజ పరమార్థానికి దారి తీస్తుంది.

2. శ్రద్ధతో పూజ చేసే వారి మనోభావం

వేదపారాయణం లేకపోయినా, తన హృదయంలోని నిజాయితీతో, దైవంపై గల విశ్వాసంతో, తనలోని అహంకారాన్ని తగ్గించి పూజ చేస్తాడు. ఈ స్థితిలో, పూజ బాహ్యకర్మగా కాకుండా ఆత్మసాక్షాత్కారానికి దారి తీసే సాధనంగా మారుతుంది.
శ్రద్ధ ఉన్నచోట దైవకృప లభిస్తుంది. మనసులోని ఆత్మీయత భగవంతునికి ప్రీతిపాత్రం. ఇది వేదపఠనంతో సమానమైన స్థితికి చేర్చకపోయినా, దైవానుగ్రహం పొందటానికి తప్పకుండా ఉపకరిస్తుంది.

3. ఫలిత భేదం

వేదవిధి ప్రకారం పూజ చేసే వారు, యజ్ఞాలు నిర్వర్తించే వారు, శాస్త్రోక్త నియమాలతో ఆచరించే వారు "శ్రద్ధ–శాస్త్ర సమ్మిళిత" ఫలితాన్ని పొందుతారు.
కానీ వేదజ్ఞానం లేకుండా కేవలం శ్రద్ధతో పూజ చేసే వారు కూడా "భక్తి ఆధారిత ఫలితం" పొందుతారు.
ఇది రెండు రకాలుగా వర్గీకరించవచ్చు:
భౌతిక ఫలితం: శ్రద్ధతో పూజ చేసే వారికి మానసిక ప్రశాంతత, ధైర్యం, సంతృప్తి, శుభఫలితాలు లభిస్తాయి.
ఆధ్యాత్మిక ఫలితం: శ్రద్ధ, భక్తి ద్వారా మనసు పవిత్రమై, క్రమంగా మోక్షమార్గంలో ప్రవేశించే అవకాశం ఏర్పడుతుంది.
అంటే వేదజ్ఞానం లేకపోవడం వల్ల పరిమితులు ఉన్నప్పటికీ, భక్తి ఉంటే ఆత్మశుద్ధి కలిగి, మోక్షానికి అర్హత వస్తుంది.

4. భగవద్గీత 17వ అధ్యాయం ప్రకారం

17వ అధ్యాయం "శ్రద్ధాత్రయ విభాగ యోగం" అని పిలువబడుతుంది. అందులో కృష్ణుడు చెప్పినది ఏమిటంటే – మనుషులు తమ స్వభావానికి తగిన శ్రద్ధను అనుసరిస్తారు. ఆ శ్రద్ధ సాత్వికమయితే, అది దైవానికి దగ్గర చేస్తుంది. రజసికమయితే భోగాలకు దారి తీస్తుంది. తామసికమయితే అజ్ఞానానికి దారి తీస్తుంది.
అందువల్ల వేదాలను పక్కన పెట్టి చేసే పూజ, ఎటువంటి శ్రద్ధతో జరుగుతుందో అనేదానిపైనే ఫలితాన్ని ఆధారపడి ఉంటుంది.
- సాత్విక శ్రద్ధ: నిజమైన భక్తి, నిస్వార్థం ఉంటే, పరమార్థ మోక్షానికి దారి తీస్తుంది.
- రజసిక శ్రద్ధ: ఫలాపేక్షతో పూజ చేస్తే, తాత్కాలిక సంపద, యశస్సు లభిస్తుంది.
తామసిక శ్రద్ధ: అవివేకంతో, ఇతరులకు హాని చేసే విధంగా చేస్తే, దుష్ఫలితాలు కలుగుతాయి.

5. ఉదాహరణలు

శబరి (రామాయణం): వేదవిద్య లేకపోయినా, తన స్వచ్ఛమైన హృదయంతో రాముని ఆరాధించింది. ఆమెకు భగవంతుడు ప్రత్యక్షమయ్యాడు.
కన్నప్ప నాయనార్ (శైవభక్తి): శాస్త్రోక్త పూజా విధానం తెలియకపోయినా, తన హృదయభక్తితో కళ్ళు కూడా సమర్పించాడు. శివుడు అతని భక్తిని స్వీకరించాడు.
ఇవి చూపిస్తున్నది ఏమిటంటే – భక్తిశ్రద్ధ కూడా అత్యంత శక్తివంతమని.

6. ముగింపు

వేదాలను పక్కన పెట్టి కేవలం శ్రద్ధతో పూజ చేసే వారు సాత్విక భక్తితో ఉంటే దైవానుగ్రహాన్ని తప్పక పొందుతారు. వారికి లభించే స్థితి:
1. మానసిక ప్రశాంతి – జీవితంలోని కష్టాలను తేలికగా భరించే శక్తి.
2. శుద్ధ భక్తి – భగవంతునితో అనుబంధం పెరుగుతుంది.
3. ఆధ్యాత్మిక పురోగతి – క్రమంగా మోక్షమార్గంలోకి అడుగులు వేస్తారు.
అందువల్ల, వేదజ్ఞానం లేని వారు తమను చిన్నచూపు చూడకూడదు. "శ్రద్ధ + భక్తి = దైవసాక్షాత్కారం" అనే సూత్రం గుర్తుపెట్టుకోవాలి. వేదాలు ఆధ్యాత్మిక మార్గానికి దీపంలాంటివి, కానీ ఆ దీపం లేనప్పటికీ, హృదయంలో భక్తి దీపం వెలిగితే, భగవంతుని చేరుకోవడం సాధ్యమే.

కృష్ణం వందే జగద్గురుమ్

What state do those who worship with devotion attain