1. సాత్త్విక త్యాగం
లక్షణాలు:
కర్త తన కర్తవ్యాన్ని చేయవలసిందే అని భావించి, ఫలితాల మీద ఆసక్తి లేకుండా చేసే త్యాగం.
"ఇది నా లాభం కోసం" అని కాకుండా, కర్తవ్యమే అని చేసేవాడు.
దానిలో స్వార్థం, దురాశ, మమకారం ఉండవు.
ధర్మబద్ధమైన కర్మలను వదిలిపెట్టడు; వాటిని క్రమశిక్షణతో చేస్తాడు.
ఉదాహరణ: ఒక వ్యక్తి తన కుటుంబ పోషణ కోసం కష్టపడుతూ, ఫలితాన్ని పట్టించుకోకుండా, శ్రద్ధతో తన పనిని చేస్తే అది సాత్త్విక త్యాగం.
2. రాజస త్యాగం
లక్షణాలు:
కర్మ చేయడం వల్ల శ్రమ వస్తుందని, నష్టమవుతుందని, శరీరానికి కష్టమని భావించి కర్మను వదిలేయడం.
దీనిలో భయం, స్వార్థం, దురాశ ఉంటాయి.
"ఇది నాకు లాభం చేయదు" లేదా "ఇది కష్టం" అని ఆలోచించి వదిలివేస్తాడు.
త్యాగం అనిపించినా, దానిలో నిజమైన ఆధ్యాత్మికత ఉండదు.
ఉదాహరణ: కర్మఫల భయంతో, కష్టం తప్పించుకోవడం కోసం తన కర్తవ్యాన్ని వదిలేయడం రాజస త్యాగం.
3. తామస త్యాగం
లక్షణాలు:
అవివేకంతో, అజ్ఞానంతో కర్తవ్యాలను వదిలేయడం.
ధర్మబద్ధమైన కర్మలు, యజ్ఞం, దానం, తపస్సు వంటి శ్రేయస్కరమైన కర్మలను అజ్ఞానంతో మానేయడం.
కర్తవ్యం తెలుసుకున్నా నిర్లక్ష్యం చేయడం.
ఇందులో కర్తవ్యభావం, లేదా ఫలముపై శ్రద్ధ ఉండదు. ఇది మోసపూరితమైన త్యాగం.
ఉదాహరణ: "దానం చేస్తే లాభం లేదు, తపస్సు చేస్తే ప్రయోజనం లేదు" అని అనుకుని వాటిని వదిలేయడం తామస త్యాగం.
సారాంశం:
సాత్త్విక త్యాగం → కర్తవ్యాన్ని ఫలాసక్తి లేకుండా చేయడం (శ్రేష్ఠమైన త్యాగం).
రాజస త్యాగం → కష్టం, నష్టభయం కారణంగా వదిలేయడం.
తామస త్యాగం → అజ్ఞానం, అవివేకం వల్ల కర్తవ్యాన్ని మానేయడం.
గీతా బోధ ప్రకారం సాత్త్విక త్యాగమే మోక్షానికి దారి తీస్తుంది, మిగతావి బంధనాలకు కారణమవుతాయి.
కృష్ణం వందే జగద్గురుమ్
0 కామెంట్‌లు