నిరంతర భక్తి, సమర్పణ పరమాత్మకు ఎందుకు ప్రియమవుతుంది?

మనిషి జీవితానికి పరమ లక్ష్యం పరమాత్ముని సాన్నిధ్యం పొందడం. ఈ మార్గంలో భక్తి, సమర్పణ ప్రధాన పాత్ర పోషిస్తాయి. భక్తి అనగా హృదయం నుండి ఉద్భవించే శ్రద్ధ, ప్రేమ, విశ్వాసం. సమర్పణ అనగా తన అహంకారం, స్వార్థం, కాంక్షలను విడిచిపెట్టి అన్నీ ఆయనకు అప్పగించడం. పరమాత్మకు నిరంతర భక్తి, సమర్పణ ప్రియమయ్యే కారణాలు అనేకం. వాటిని వివరిస్తూ లోతుగా పరిశీలిద్దాం.

1. భక్తి అంటే హృదయ శుద్ధి

పరమాత్మకు భక్తుడు ముఖ్యమైనది కేవలం పూజలు, నైవేద్యాలు కాదు; ఆయనకు ప్రియమయ్యేది హృదయపు పవిత్రత. భక్తి ఉన్నచోట అహంకారం ఉండదు. ఒక భక్తుడు తనలోని లోపాలు, పాపాలు, బలహీనతలన్నీ పరమాత్మకు సమర్పించి, ఆయనను శరణు పొందుతాడు. ఈ వినమ్రతే ఆయనకు ప్రీతికరమవుతుంది.

2. నిరంతరతే నిజమైన ప్రేమకు సూచిక

ఎవరైనా ఒకసారి మాత్రమే కాక, ఎల్లప్పుడూ దేవుని ధ్యానిస్తే అది నిష్కపటమైన ప్రేమకు నిదర్శనం. మనం తల్లిదండ్రులను, స్నేహితులను ఎల్లప్పుడూ గుర్తుచేసుకుంటాం కదా? అలాగే భక్తుడు నిరంతరం పరమాత్మను స్మరిస్తాడు. ఈ నిరంతరతే ఆయనకు ప్రియమవుతుంది. భగవద్గీతలో కూడా కృష్ణుడు అన్నాడు – "నిత్య యుక్తుడైన భక్తుడు నాకు అత్యంత ప్రియుడు."

3. సమర్పణలో అహంకార నాశనం

మానవుని ప్రధాన బంధనం అహంకారం. "నేను చేశాను, నాదే అన్నీ" అనే భావం మనిషిని బంధిస్తుంది. కానీ భక్తుడు తన సర్వ కార్యాలు, ఫలితాలు, జీవితాన్ని పరమాత్మకు సమర్పించినప్పుడు ఆ అహంకారం కరిగిపోతుంది. అహంకారం లేకుండా ఉండే మనసే పరమాత్మకు ప్రీతికరం.

4. స్వార్థరహితత

సాధారణ మనిషి పరమాత్మను స్మరించేది ఎక్కువగా కోరికల కోసం – ధనం, ఆరోగ్యం, విజయాల కోసం. కానీ నిరంతర భక్తి, సమర్పణ స్వార్థరహితమైనది. అది లాభనష్టాలు లేకుండా ఆయన పట్ల ఉండే ప్రేమ. అలాంటి స్వచ్ఛమైన ప్రేమే పరమాత్మకు నిజమైన ఆరాధన.

5. భక్తుడు పరమాత్మకు ప్రతిబింబం

భక్తుడు ఎలాంటి జీవితం గడుపుతాడో చూస్తే, పరమాత్మ యొక్క గుణాలు అతనిలో ప్రతిబింబిస్తాయి. కరుణ, దయ, సహనం, సత్యం, శాంతి—all ఈ గుణాలు భక్తుని జీవన విధానంలో కనిపిస్తాయి. పరమాత్మకు ఇలాంటి ప్రతిబింబం కలిగిన హృదయం ప్రియమవుతుంది.

6. సమానత్వ భావన

భక్తుడు సమర్పణ ద్వారా "అందరూ దేవుని సంతానమే" అనే భావనలో జీవిస్తాడు. అతను ఎవరినీ తక్కువగానో, ఎక్కువగానో చూడడు. అలాంటి సమానత్వ భావనలో జీవించే హృదయం పరమాత్మకు ఇష్టం.

7. భక్తి అంటే శక్తి మూలం

నిరంతర భక్తి ఉన్నవాడు కష్టసమయంలో కూడా నిస్పృహ చెందడు. అతను ఎల్లప్పుడూ పరమాత్మను ఆశ్రయించి ధైర్యంగా ముందుకు సాగుతాడు. ఇలాంటి నిస్వార్థమైన విశ్వాసమే పరమాత్మకు ఆనందాన్ని ఇస్తుంది. ఎందుకంటే అది జీవుని ఆధ్యాత్మికంగా బలపరుస్తుంది.

8. ప్రేమతో కూడిన సంబంధం

మనిషి–పరమాత్మ సంబంధం ఆత్మీయమైనది. భక్తి, సమర్పణ ద్వారా భక్తుడు పరమాత్మతో మానవ సంబంధాలకన్నా శ్రేష్ఠమైన ప్రేమ బంధాన్ని ఏర్పరుస్తాడు. ఆ బంధం లోబడి ఎలాంటి షరతులు ఉండవు. ఇది తల్లి–పిల్ల సంబంధం లాంటి పవిత్రమైనది.

9. భక్తుని త్యాగం

భక్తుడు తన ఇష్టాలను, సుఖాలను త్యజించి, పరమాత్మ చిత్తానుసారం జీవిస్తాడు. అలాంటి త్యాగమే ఆయనకు ప్రియమైనది. ఎందుకంటే పరమాత్మకు మనం ఇవ్వగలిగింది ఏదీ లేదు, కానీ మన అహంకారం, స్వార్థాన్ని విడిచిపెట్టడం మాత్రం ఆయనకు అత్యంత విలువైన కానుక.

10. భక్తుడు పరమాత్మకు సమీపం అవుతాడు

నిరంతర భక్తి, సమర్పణతో భక్తుడు తన మనస్సును, ఆలోచనలను, క్రియలను శుద్ధం చేసుకుంటాడు. శుద్ధమైన హృదయం ఉన్నవాడు పరమాత్మను చేరటానికి సులభంగా అవతరిస్తాడు. అందుకే ఆయనకు భక్తి ప్రధానంగా ప్రియమవుతుంది.

ముగింపు

పరమాత్మకు నిరంతర భక్తి, సమర్పణ ప్రియమయ్యే కారణం – అవి భక్తుని హృదయాన్ని శుద్ధం చేస్తాయి, అహంకారాన్ని తొలగిస్తాయి, స్వార్థరహిత ప్రేమను పెంచుతాయి, మరియు భక్తుడిని దివ్య గుణాలతో నింపుతాయి.
భగవద్గీతలో కృష్ణుడు చెప్పినట్లు, "భక్తితో సమర్పించిన ఒక తులసీదళం కూడా నాకు అత్యంత ప్రియమౌతుంది." ఇది మనకు స్పష్టంగా తెలియజేస్తుంది: పరమాత్మకు విలువైనది మన ఆరాధనలోని విశ్వాసం, నిరంతరత, సమర్పణ.
అందువల్ల మనం నిరంతర భక్తితో, నిస్వార్థ సమర్పణతో జీవించినప్పుడు పరమాత్మ మన హృదయంలో స్థిరపడతాడు. అప్పుడు భక్తుని జీవితం ఒక దివ్య యాత్రగా మారుతుంది.